تاریخچه توسعه هواپیماهای بدون سرنشین

مقدمه

UAV (UAV /UAV) - هواپیمای بدون سرنشین ، هواپیمای بدون سرنشین. تا اوایل قرن 21 ، از آن منحصراً برای اهداف نظامی استفاده می شد. اخیراً ، هواپیماهای بدون سرنشین به طور گسترده ای در زندگی روزمرهتجارت

چگونه بود...

بادکنک

1849 سال. قیام در ونیز در پی انقلابهای بورژوایی در امپراتوری اتریش ، ونیزی ها استقلال خود را اعلام کردند. شهر محاصره شد. کار توپخانه به دلیل ویژگی های امدادرسانی و استحکامات خوب در رویکردهای ونیز مثر نبود.

فرانتس فون یوهاتیک - ستوان توپخانه اتریش ، ایده بمباران شهر از بالن ها را مطرح کرد. در 12 ژوئیه 1849 ، دو بالن اول با بمب بر روی شهر محاصره شده پرتاب شد. بمب های ترکش و همچنین مکانیزم هایی برای رها کردن آنها در زمان مناسب وجود داشت. این بمباران نتایج قابل توجهی به همراه نداشت ، اما وحشت را در ونیزی ها ایجاد کرد.

این مورد به عنوان اولین شواهد مستند در مورد استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین در نظر گرفته می شود.

زمان جنگ زمان استفاده فعال از فناوری های جدید و پیشرفت های بدیع در شاخه های مختلف علم و فناوری است.

بمب با بال

1910. با الهام از موفقیت برادران رایت ، مهندس نظامی آمریکایی از اوهایو - چارلز کترینگ ، ایده یک هواپیمای بدون سرنشین را پیشنهاد می کند - در واقع ، بمبی با بال. بنابراین ، پایه و اساس توسعه هواپیماهای بدون سرنشین تهاجمی است.

همانطور که سازنده تصور می کرد ، هواپیمای پر از مواد منفجره قادر بود مدتی در یک خط مستقیم ، بدون خلبان پرواز کند. سپس هواپیمای بدون سرنشین بالهای خود را رها کرده و به مواضع دشمن سقوط کرد. مشخص است که در سال 1914 ، کترینگ از ارتش ایالات متحده دستور ساخت چنین هواپیماهای بدون سرنشین را دریافت کرد. در مجموع 45 دستگاه تولید شد. بعداً آنها به خدمت گذاشته شدند ، اما هرگز در جنگ آزمایش نشدند.

جنگ جهانی اول انگیزه ای برای توسعه بسیاری از فناوری های اساسی زمان ما ، از جمله هواپیماهای بدون سرنشین کنترل شده توسط رادیو ، ایجاد کرد. آزمایش با هواپیماهای بدون سرنشین تقریباً بلافاصله پس از شروع به کار گسترده دستگاههای انتقال رادیو آغاز شد. در همان زمان ، آزمایشهای تبدیل هواپیماهای معمولی برای کنترل از راه دور آغاز شد.

یکی از این پروژه های در حال توسعه در طول جنگ جهانی اول هواپیمای خودکار هویت-اسپری بود. سازندگان آن ، المر اسپری و پیتر هویت ، در نیروی دریایی ایالات متحده خدمت کردند. Sperry مشغول ایجاد ژیروسکوپ برای استفاده در دومی در ناوشکن ها بود. آنها هر دو علاقه زیادی به حمل و نقل هوایی داشتند و در هواپیماهای بدون سرنشین پتانسیل می دیدند.

یکبار آنها هنوز موفق به توجه به فرماندهی شدند و شروع به ساخت اژدر بدون سرنشین خود کردند. این در اصل یک بمب بالدار با کنترل رادیویی بود. اولین پرواز آزمایشی موفق در سپتامبر 1917 انجام شد.

اولین هواپیمای بدون سرنشین

کشتی های تحت کنترل رادیویی پس از معرفی خلبانان خودکار در اوایل دهه 30 نفس تازه ای دریافت کردند.

1935. مهندسان بریتانیایی یک هواپیمای بدون سرنشین قابل استفاده مجدد ایجاد کردند. نام آن " QeenBee " بود. مدل هواپیمای دو نفره ملکه پری به عنوان پایه انتخاب شد. پس از بازسازی و بازبینی ، پهپاد را می توان از راه دور از یک کشتی دریایی در فاصله حداکثر 5 کیلومتری کنترل کرد. حداکثر سرعت پرواز افقی به 170 کیلومتر در ساعت رسید. پس از دریافت نام رمز - DH82В ، این مدل توسط نیروی دریایی سلطنتی و نیروی هوایی بریتانیا به عنوان هدف تمرین تیراندازی تا سال 1947 مورد استفاده قرار گرفت.

در آغاز جنگ جهانی دوم ، اجسام بدون سرنشین تحت کنترل رادیویی از قبل تولید انبوه شده بودند. مخصوصاً نوع Target. یکی از این پهپادها هواپیمای رادیویی معروف QQ-2 بود. اولین مدل عملیاتی آن در سال 1939 ظاهر شد. هواپیمای رادیویی QQ-2 بیشترین پهپاد را تولید کرد. در مجموع 14000 نسخه تولید شد.

در پایان ، ما توجه داریم که حتی در آن روزها ، افرادی بودند که به مزایای فناوری اعتقاد داشتند و استفاده گسترده از هواپیماهای بدون سرنشین را برای اهداف صلح آمیز پیش بینی می کردند. با این حال ، در آن زمان ، چنین بازتاب هایی در دسته داستان های علمی تخیلی بود. تا آغاز قرن 21...